Beklemektir Yaşamak
 Yaşaya yaşaya öğreniyor , düşe düşe kalķıyoruz... Doğru bildiklerimiz yanlış çıkıyor ya da üzüldüğümüz şeylere daha sonra seviniyoruz. Aslında her yeni gün bir şeyler öğrenip , değişiyoruz.
Ve bekliyoruz o düşüncelerimizin , hislerimizin değişeceği vakti , ânı.
Yaşamak bir bekleyiş değil mi zaten ?
Esasında hepimiz ölümü bekliyoruz.
Ama gönlümüz rahat olsun o vakit elbet bir gün gelecek ve bizi değiştirecek .
Aceleye lüzum yok , sabırla bekleyelim...
Yaşamak ; beklemek  .
Büyümeyi beklemek
Sınav sonuçlarını beklemek
Sevgiliyi beklemek
Bebeğinle kavuşacağın günü beklemek
Ölümü beklemek

                       Gün
Gün ağlama günü
Ağlıyorum bugün
Sessiz sessiz
Hıçkırmadan
Gözlerim ağrıyıncaya kadar
Önyargılara
Genellemelere
Kötü olan her şeye
Biraz da makus talihime
Büyüttüğüm şeylere
İçimde biriken her şey
Dökülüyor damla damla
Kimse bilmeden , farketmeden
Sevildiğime
Sevilmediğime
Olanlara
Olacaklara
Biraz da başımın ağrısına
Ağlıyorum
Günlerin biriktirdiğine
Bugün ağlama günü
Ve ben ağlıyorum
Her şeye
     ...

                               ...
 Üç noktayı çok seviyorum çünkü esasında hiçbir şey bitmiyor bana göre . Her şey biraz yarım kalıyor , tamamlanmıyor.
Tam olarak mutlu olunmuyor ya da mutsuz.
Bu hayat tam da üç nokta bırakmalık bi hayat bence . Söylenen şeylerin arkasında söylenmeyen binlerce  cümle var , söylenmek istenen binlerce cümle.
Bu yüzden üç nokta bırakıyorum burayada yazamadıklarım , söyleyemediklerim için...