BOŞLUK
Ve bazen bir boşlukta uyanır insan .
Unutur dünü ve yarını .
Gelmez akla sorumlulukları , zorunlulukları
O boşluk öyle iyi gelir ki ruhuna  , kaygı yoktur , korku yoktur , üzüntü yoktur .
Sadece bugün vardır dilediği  gibi kullanabileceği ve o kadar iyi gelir ki bu , inanılmaz bir histir .
Sonsuzluğu bulmak ,
Sonsuzluğu  hissetmek ,
Bir boşlukta olmak gibidir
Ve uyanmak istemez bu güzel dünyadan ama gerçek olan bu değildir .
Ve gerçek olmayan her şey er ya da geç biter .

  Ve bazen öyle bir an geliyor ki , bulamıyorum bir dert bile ...
Aynı şuan ki gibi .
Şuan aklıma hiçbir derdim sıkıntım gelmiyor .
Ne kadar da garip ...
Şuan belkide dünyanın en mutlu insanı benim , bu mucize değil de ne ?
Mutluyum , şuan çok mutluyum ve bu mutluluk nedensiz ,  hiçbir nedeni yok ,anlık bir mutluluk bu , sebepsiz .
Ben şuan çok mutluyum .
Nedensiz mutlu olur mu insan demek ki oluyormuş .  Az sonra ne olur , yarın ne olur bilmiyorum .
Tek bildiğim ;

Ben şuan çok mutluyum .

Yine çok şey birikti içimde .

Söyleyemediklerimin arasında boğuluyorum . Dışarıdan ne kadar da dertsiz , rahat görünüyorum . 

Başım çatlıyor söyleyemediklerimin sinirinden . Kendime ne de çok zarar veriyorum, başkalarını düşünmekten . 

Oysa ki ben miyim önemli olan onlar mı ?  

Üzmeyeyim diye üzülmekten yoruldum , gerçekten yoruldum . 

Neden günün sonunda hep ben üzülüyorum ?

Neden bencil olamıyorum ...

Bu dünyada kırmazsan kırılırsın ,  net !

Ama biliyorum ki yarın yine üzülen ben olacağım ve onlar bunun farkında olmayacak . 

Oysa ki tek istediğim biraz saygı .

Sevginizi değil saygınızı istiyorum .

Ben iyi oldukça , iyi olmaya çalıştıkça siz daha kötü oluyorsunuz ya varın kötü olun ben iyi olmaya devam edeceğim .

Evet belki çok yorulacağım ,  çok üzüleceğim olsun varsın ben alışmışım zaten üzülmeye , kalan ömrümde de üzüleyim ne olacak ? 

Şu dünyada en çok kalp kırmaktan korkuyorum ,  kırmışsam Allah affetsin ,  beni kıranlarada hakkım helal olsun .

Eğer bu yazıyı okuyanlar varsa sizden bir ricam olacak ; 

Saygı gösterin herkese .

  Bu yazdıklarımı okuyan kişi ne de iyi biri diye düşünmesin çünkü bunlar benim düşüncelerim ama uygulayıp uygulayamadığımı Allah bilir .

Belki de bende onlardan biriyim kim bilir ? 

Ama elimden geleni yapıyorum iyi biri olmak için , sizde yapın .

 

  Dünyada kötüler çok  biz iyilerden olalım . 

Hiçligin ortasında uyandı birden ,  nerdeydi ,  kimdi hiçbir şey bilmiyordu . Zihnine bir kilit vurulmuştu sanki ve tek bildiği bir şeyler bildiğiydi .  Etrafına baktı , bir bankın üzerinde oturuyordu ,  karşısında sonu gözükmeyen bir göl . Rüzgar saçlarını uçuşturuyordu , o gökyüzünü izlerken .
Gökyüzü kararmadan önce tüm renkleri göstermek istercesine rengarenkti .
Öyle güzel bir sessizlik hakimdi ki nefes almak istemiyordu bu sessizliği bir bıçak gibi keser diye .Gözlerini açabildiği kadar açmıştı ve aç gözlerle izliyordu , zihnine kazımak istercesine . Orada , o an o kadar mutluydu ki sonsuza kadar kalmak istiyordu .
Çünkü
Hiçliğin kıyısı sanıldığının aksine çok güzeldi .

 
Birileri var , bizleri kelimelerle yaralamaya çalışan , yaralansak mutlu olacak olan .
Bize duygusuz , taş kalpli , hissiz diyen birileri var . O , birileri öyle hissiz ki ne söylediklerinin farkında değiller ya da daha kötü , farkındalar .  Onlar o kadar dar görüşlü ki gülüşlerimizin arkasındaki acı çeken bizi göremiyorlar . Aslında onlar kör  ki zaten görmemek için kör olmak gerek .
Yahu kim o kadar mutlu ki ?
Biz ağlamak yerine gülmeyi tercih ediyoruz ve onlar bunu kıskanıyorlar .
O gülüşlerin hepsini gerçek zannediyorlar .
Oysa ki bizim içimiz kan ağlarken ...
Sorun da zaten bu ya bizim içimiz ağlıyor .
O dar fikirliler sanıyor ki sadece hüngür hüngür ağlayanlar acı çekiyor , onlar üzülüyor .  Bilmiyorlar biz içimize akıtıyoruz  o yaşları , biz millet içinde ağlayamıyoruz , biz yalnız ağlıyoruz .
Biz kendimizi teselli ediyoruz mesela , böyle acı işte bi sürü arkadaşın var birini de arayıp dert yanamıyorsun ,  aileni aramıyorsun üzülmesinler diye .
Biz fedakarlık yapıyoruz esasında ama  hiç kimse bilmiyor bunu  , bilmesinde .
Biz acısı gerçek olanlarız ,  biz kimse üzülmesin diye en çok üzülenleriz ve biz "duygusuz" damgası yiyenleriz .
Evet bu duygusuzluksa ,  ben duygusuzum .
Abim askerde diye hüngür hüngür ağlamıyorum ya , korkmuyorum ya , hani ben çok rahatım ya  ...
Umurumda değilsiniz sırf acımı ,  korkumu ,  üzüntümü avaz avaz bağirmiyorum diye bana duygusuz diyenler .
Ve beni nasıl gördüğünüz de umurumda değil ! Kalbimi çok şükür Allah biliyor siz bilmesenizde olur .

 Değmeyecek insanları düşünmeye değmez