Kehf 27'de yazdığı gibi ,
Allah'tan başka sığınacak kimseyi bulamayız.  Bir an gelir yapayalnız hissederiz. İşte o an tek bir kişinin varlığını hissederiz o da Allah . Çok şükür hissediyoruz , güveniyoruz , inanıyoruz yoksa sanmıyorum bu anların geçebileceğini. Etrafında bir sürü insan olması demek değil ki sen yalnız değilsin .
Yalnızlık farklı bir şey ya ...
Tam olarak tanımlanmıyor.
Aslında yalnızlık içimizde , hep orada sadece üzeri örtülüyor başka hislerle.
Bekliyor bekliyor ve ansızın çıktığında  bize unuttuğumuz gerçeği farkettiriyor .
Yalnızlığımızı farkettiriyor .
Acı bir tebessümle belki
Belki dalga geçer gibi
Diyor ki kaldık mı yine baş başa .

Kendimizi sevmeliyiz !
Bildiğim bir şeyi farkettim bugün .
Ben kendimi sevmiyordum hep eksiklerimi görüyordum peki ben bunu ne cürretle yapıyordum?  Küçük bir saç telini yaratmaktan acizken ben nasıl Allah'ın yarattığı beni sevmiyordum , beğenmiyordum.Benim yaratmaya gücüm yokken ben nasıl kendimi sevmiyordum.
Hayır ,sevmeyince değişsem bir şey değil .
Ben hâla aynı ben .
Kendimi sevmedikçe tek yaptığım şey kendimi üzmekti . Ben kendimi neden üzüyorum ki ? Bugüne kadar kendimi üzdüm durdum . Hep şuram eğri buram çirkin ... Kendimle düşman oldum . Bugün kendimi sevmeye başlıyorum , bugün kusurlarımı sevmeye başlıyorum.  Belki ben kendimi severken birisi bana bakıp "şuna bak ya bu,  bu kusurlarla nasıl yaşıyor? " diye içinden geçirecek . Umrumda değil ! Bir kere geliyoruz bu hayata ve ben hayatımı kendimi üzerek başkalarının dediklerini ,düşüneceklerini düşünerek geçirecek değilim . Mutlu olabildiğim kadar mutlu olacağım ve mutlu edebildiğim kadar mutlu edeceğim . Kusurlarımız bizi farklı kılan hediyeler aslında . Ve kusurlarımızı güzel - çirkin diye adlandırıp bizi buna inandıran kesime inat diyorum ki : Kusurlarım beni ben yapar ve ben onları çok seviyorum ! Kendimi çok seviyorum !
Sizin güzel - çirkin ayrımınızı kabul etmiyorum . Ve birilerine göre değil kendime göre yaşıyorum bu hayatı . Sizin doğrularınız sizin olsun , ben kendi doğrularımı kendim yazacağım .
Her yeni gün yeni şeyleri öğreniyor farkediyoruz ve ben bugün kendimi sevmeyi öğrendim .
Kendimi çok seviyorum!

Mutlu anları hatırlayalım,  mutsuz anları değil . Mutlu olalım , mutlu kalalım ve mutlu edelim etrafımızı. Gerçek bir gülümseme yerleştirelim yüzümüze. Parlasın , metrelerce öteden görülsün,  hissedilsin. Saçalım etrafımıza mutluluğumuzu.  Biz mutlu olalım ki mutlu edelim insanları.  Güzel şeyleri hatırlayalım kötü anıları unutalım , hatırlayıp üzülmeyelim. Biz mutlu olmayı hakediyoruz,  mutlu olmalıyız . Bırakın kötü anılara sebebiyet veren insanları kendi kötülüklerinde boğulsun . Şayet boğulacaksak bir gün mutluluktan olsun .
Ölürken bile mutlu ölelim ;yaşadım , mutlu oldum ,mutlu ettim diyelim . Kötülük bataklık gibidir ;kötü anıları düşünmek , kötü insanları kafaya takmak bile bizi kirletir,  aşağı çeker . O yüzden mutlu anları hatırlayalım  ve mutlu olalım . Gülümseyelim dünyadaki tüm kötülüklere inat , gülümseyelim bizi üzmek isteyenlere inat ve gülümseyelim güzelliklere...
Gülümsememiz bir umut olsun insanlık için . En içten duygularla gülümseyelim ki şu dünyada yaşanabilir olsun .
Gülümsemelerimizin herkese bir umut olması dileğiyle ...

Kabullenmek gerek ki sevginin ölçütü yok .
Kimi belli etmeden  kimi göstere göstere sever. Kimi değer verdiğin şeylere değer vererek sever , kimi kendi değer verdiği şeylerle sever . Sevginin ölçütü yok .
Az ya da çok kimse bilemez. Annene duyduğun sevgi ayrı ; babana , abine duyduğun sevgi ayrıdır . En çok hangisini seviyorsun sorusu cevapsızdır çünkü herkese duyulan sevgi ayrıdır .
Dünyada milyarlarca insan varken ve bu insanlar birbirlerinden farklıyken tek bir sevme şekli olabilir mi ? Tabiki de hayır .
Herkes farklı sever ama sever . Kimin kimi ne kadar sevdiğini kimse bilemez .
Kimi bağrına basar severken kimi bir tebessüm eder sadece . Kimi bayramdan bayrama sarılırken kimi her gün sarılarak .
Herkes farklı sever .
Büyüdükçe yavaş yavaş anlaşılıyormuş.
Ama hangi sevme şekli doğru orası muamma .
Zaten söyle bi düşününce çevremizi,  arkadaştan arkadaşa sevme şekli de değişiyor .
Yani ; herkes herkesi farklı seviyor